MUSTAFA UZUNPOSTALCI HOCAMIZIN ARDINDAN !

MUSTAFA UZUNPOSTALCI

HOCAMIZIN ARDINDAN !

Prof. Dr. Mustafa Uzunpostalcı Hocamız, bugün menziline, peygamberimiz ( sav) Efendimizin ifadeleriyle “ sanduku’l-amel” olan kabirlerine, diğer bir ifadeyle alem-i berzaha, her birerimizin kaçınılmaz akibeti olan ebediyet yolculuğuna uğurlanıyor.
Rabbim, kabrini nur, makamını cennet-i a’la, manzarını cemalullah, dost ve yaranını da habibullah ve onun ahibbası eylesin.
Dileriz Mevlay-ı mütealden bizleri de komşu eylesin.
Merhum Mustafa Uzunpostalcı Hocamızı, bir kaç arkadaşla bizler, Samsun İmam Hatip Okulu, birinci sınıftan ikiye geçtiğimiz sene (1965-66) öğretim yılında devlet yatılısı ( leyli meccani) imtihanını kazanarak gittiğimiz Tokat İmam Hatip Okulunda Müdür Muavinimiz olarak tanıdık.
Okul müdürümüz, matematik öğretmeni ancak hem okulumuzu hem de öğrencilerini bir baba şefkatiyle seven merhum ABİDİN AYDIN, müdür muavinlerimiz arasında da yakışıklılığı, boyu duruşu ve vakarı itibarıyla da en onurlu hocamız olan merhum Mustafa Uzunpostalcı’ydı.
Vakur duruş ve yürüyüşü olan bu kıymetli hocamızla bizler bir yıl ancak beraber olabildik. 1966/ yılında Konya’ya tayinini aldırarak aramızdan ayrıldı.
1963/ yılında mezun olduğu İstanbul Yüksek İslam Enstitüsünden, mezun olur olmaz göreve başladığı Tokat İmam Hatipte (1963-66) yılları arasında takribi üç yıl öğretmenlik ve idarecilik yaptı.
Sevilen, sayılan biraz da heybetli duruşunun arkasındaki sevecenlik ve sıcaklığına rağmen, saygıyla karşısında irkilinen değerli bir hocamızdı.
Bir hatıra;
Hocamız o tarihlerde yanlış hatırlamıyorsam bekar ve arzettiğim gibi oldukça da yakışıklıydı.
Yine uzun boylu bekar bir coğrafya öğretmenimiz vardı, Rana Akay.
Rana hanım, sınıfımızı coğrafyadan yazılı imtihan ederken, kapı girişine en yakın, kısa boylu olduğu için en ön sırada oturan bir arkadaşımız ( ismi aklımda ancak nezaketen ismini yazmıyorum) hap büyüklüğünde katladığı küçük kopya kağıdını, hoca hanım görür görmez öğrenciye doğru koştu. Kopya kağıdını almak isterken, arkadaşımız hazırlayıp adeta hap haline getirdiği kopyayı yuttu.
Rana hocahanım bir hışımla kapıyı açtı ve adeta avazı çıktığı kadar koridorda bir taraftan “ yuttu…yuttu!..” diye bağırıyor, bir taraftan da idarecilerin odasına doğru yürüyordu.
Biraz sonra yürüyüşüyle de tanınan Mustafa Uzunpostalcı Hocamızla dersin hocası içeri girdi. Hoca hanım kendince suçluyu idareciye teslim etmenin rahatlığı, belki de hocamızı kendi sınıfına getirtebilmenin huzuruyla mutluydu.
Ancak ortada maznun var, bu suça ne şahit ne de delil vardı. Mustafa Uzunpostalcı hocamız “kopyayı gören var mı? “ dedi, herkes görmediğini söyleyince, merhum hocamız, espiriyle; “ Hocahanım ben fıkıhçıyım, yani islam hukukçusuyum, suç diye tarif ettiğin alet ( kopya) yok, buna dair şahidin de yok. Bütün bu tablo karşısında benim de yapabileceğim bir şey yok..” dedi ve tatlı bir tebessümle sınıfımızdan ayrıldı.
Gönül isterdi ki, okulumuzu bitirene kadar (1970-71- öğretim yılı) hocamızdan istifade etmiş olabilseydik, ancak nasip olmadı.
Ne var ki, hani derler ya; “ Dağ dağa kavuşmaz ama insan insana kavuşur.” Biz de aynen öyle olduk.
1975-76- öğretim yılında bendeniz de Erzurum Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi, İslam Fıkhı ve Hukuku Bölümünden mezun olup, aynı yıl Samsun Müftü Muavinliği görevine başlayınca, 1976-77- öğretim yılında hizmete açılan Samsun Yüksek İslam Enstitüsünün gerek inşasında gerekse açılması safhasında canla başla gayret sarfeden müftülüğümüz ve camiamızın bir ferdi olarak o çalışmaların- inşa dahil- içerisinde bulundum. Hocamızla Enstitü Müdürlüğü safhasında, bir kurumun ikinci derecede idarecisi sıfatıyla değil ( İl Müftümüz merhum Zübeyir Koç’tu), eski bir talebesi sıfatıyla yakın ilişki ve saygı çerçevesinde mesaimiz oldu.
Merhum Hocamızı, kısa süren Samsun yıllarından sonra da yakinen takip ve kendilerinden istifade etme imkanımız oldu.
Allah uzun ömürler versin Yusuf Ziya Kavakçı Hocamızla da yakın teşrik-i mesaileri olduğunu bildiğim Hocamız, Yüksek İslamların Akademi olma arzusuyla başlattıkları İstanbul merkezli boykot hareketinin Samsun ayağında benim dahlim olduğu zannıyla, benden Yusuf Ziya Hocama bahsetmiş olacak ki, bir vesileyle hocam bunu bana söyleyince, “ zinhar ben böyle bir şeyin içinde olmadım. Öğrenci arkadaşlar, -bu işin öncülerinden hala hayatta olan ve milletvekilliği yapanlar da var- beni ağabey olarak tanıyıp gelirler, zaman zaman çeşitli konularda bana danışırlar, ancak boykot kararı alıp, boykotu başlattıktan sonra bana bilgi verdiklerini, o tarihlerdeki yoğun öğrenci hareketleri nedeniyle boykotun çok da faydalı olamayacağını talebe arkadaşlara ifade ettiğimi söyledim.
Yusuf Ziya Hocamdan böyle bir mülahazayı dinleyince, merhum Mustafa Uzunpostalcı Hocamızla da bu yanlış anlamayı giderci çok olumlu bir görüşmemiz olmuştu.
Türkiyenin her tarafında sayısız ilim adamı yetiştirip ebediyete göçen hocalar kervanına katılan ve bugün 84- yaşında aramızdan ayrılan merhum hocamıza sonsuz rahmet, tüm aile efradıyla, mesai arkadaşlarına, tullab-ı kiramına ve sevenlerine sabr-u cemiller niyaz ediyorum.
Memleketi olan Konya’mızda toprağa tevdi edilen hocamıza sayısız fatiha ve kabul olunması dileklerimizle sınırsız dua…

31. 07.2023
Musa UZUNKAYA